ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΙΝΑ ΑΔΕΡΦΙΑ...

Είναι σχεδον 4 το πρωί. Προσπαθώ να κοιμηθώ...
Περιμένω πως και πως την είδηση "Ο ΠΟΛ ΧΑΡΤΛΕΪ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ" ή "2ΠΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΑΠΟ ΓΗΡΑΙΟ, ΧΑΡΤΛΕΪ ΚΑΙ ΛΕΚΙ, ΟΙ ΝΕΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ!!!"...
Ανεβάζουμε τον πήχη φέτος; Προσπαθώντας να καταλάβω τι άλλαξε μέσα σε 10 ημέρες (περίπου, από την συνέντευξη του Ρέμου) και απαντώ στον εαυτό μου πως τίποτα δεν άλλαξε.
Η διοίκηση είναι ίδια. Ο τεχνικός διευθυντής ίδιος, το προπονητικό team, το γήπεδο, οι οπαδοί, όλα ίδια με 10 ημέρες πριν. Αυτό που συμβαίνει ξέρετε τι είναι;
Έχουμε αρχίσει να κάνουμε όνειρα! Ναι, ονειρευόμαστε έναν Ηρακλή μαχητικό, δυνατό, με πλούσιο θέαμα, σκληρές μονομαχίες, όμορφα γκόλ, γεμάτες κερκίδες με λυσσασμένους οπαδούς να φωνάζουν συνθήματα για την όμαδα...
Αυτές τις προσδοκίες ΠΟΙΟΣ τις δημιούργησε;
Ο πρόεδρος; ΟΚ, αν και δεν άκουσα κάτι που δεν περίμενα...
Οι μεταγραφικές κινήσεις? ΟΚ πιστεύω πως είναι καλές, δεν πήρα και Ροναλντίνιο...
Τα ΜΜΕ; Μπα, κάθε χρόνο τα ίδια...
Καταλήγοντας συμπεραίνω οτι ο βασικότερος συντελεστής, το σπουδαιότερο στοιχείο στο φετινό μίγμα είναι η ΑΝΑΓΚΗ! Η στέρηση μας οδήγησε στην ανάγκη. Είμαστε πολύ πεινασμένοι. Η ΦΕΤΙΝΗ ΧΡΟΝΙΑ Ή ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΓΉΠΕΔΟ, Ή ΘΑ ΤΟΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ.
ΠΡΟΕΔΡΕ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΠΙΑ. ΦΕΤΟΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΜΕ, ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ. ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ.
Αυτά αδέρφια...

1000 ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ * ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ