
Σε αναμμένα κάρβουνα ήταν μέσα στα γραφεία το τεχνικό επιτελείο. Περίμεναν και αυτοί το πολυπόθητο "ναι" από το Χάρτλεϊ. Εμείς ΒΡΑΖΑΜΕ! Όλοι οι Ηρακληδείς σήμερα ρωτούσαμε αν ο Σκωτσέζος θα ήταν η επόμενη κίνηση. Την έχουμε ανάγκη αυτή τη μεταγραφή. Ουσίας και κύρους βλέπεις. Τα μέσα της Θεσσαλονίκη μας ζάλισαν αυτό το Σ/Κ. "Τη Δευτέρα απαντάει ο αρχηγός της Σέλτικ."
Πάει μεσημέρι, τίποτα....
Έρχεται το απόγευμα τίποτα....
Νυχτώνει, μια από τα ίδια...
"Μα καλά, μας δουλεύει ο Χαρτλεϊ;" σκέφτηκα...
Τέλος πάντων, το ξέχασα το θέμα και ηρέμησα (όλη τη μέρα κάθε μισή ώρα σέρφαρα σε 10 βρετανικές αθλητικές ιστοσελίδες για να ενημερωθώ) κάποια στιγμή αργά το βράδυ, χτυπά το κινητό μου. Ένας φίλος, παλιός συμφοιτητής από Αγγλία με πήρε να παραπονεθεί γιατί ξέχασα τη γιορτή του.
"Που ΄σαι ρε Paul!" απαντώ άνετος,
"Ξέχασες το φιλαράκι σου;" μου λέει αφοπλιστικά.... Τέλος πάντων, τα λέμε, πολύχρονος με υγεία κλπ κλπ.
Το κλείνουμε. Πέφτω να κοιμηθώ, πτώμα... Πως μου έρχεται στη σκέψη ο Paul, χάρηκα που τον άκουσα... Ξαφνικά ΜΠΑΠ! μεταπηδά το μυαλό μου Paul... Paul.... Paul Hartley! Ρε τον τσόγλανο πάλι εμφανίστηκε γαμώτο! Άντε να απαντήσει να ησυχάσουμε!